funkcja i forma powinny się nawzajem uzupełniać.
w naszych dokonaniach staramy się realizować zasadę prostej i czytelnej funkcji,
przełożonej na równie prostą i czytelną formę.
uwarunkowania lokalizacyjne, a co za tym idzie najbliższe sąsiedztwo
i jego charakter są kluczem do powstającej idei.
nie traktujemy jednak kontekstu otoczenia jako elementu niezmiennego.
szczególnie odnosi się to do kontekstu historycznego,
który traktujemy jako bazę do dalszych możliwych przekształceń wskazujących
na kontynuację tradycji kulturowej.
opowiadamy się przeciwko działaniom projektowym polegającym
na imitowaniu form z przeszłości, kreującym fałszywy obraz rzeczywistości
i nie mającym nic wspólnego z prawdziwą twórczością.
występujemy zdecydowanie przeciwko pojmowaniu tradycji kulturowej jako imitacji,
naśladowania czy odtwarzania elementów historycznych.
w budowie formy najbliższa jest nam idea minimalizmu, zakładająca minimum środków
w celu uzyskania harmonijnej całości, wynikającej z konsekwentnego założenia
układu budującego optymalne w danych warunkach
relacje funkcjonalno-użytkowe.
zdefiniowaną przestrzeń traktujemy dynamicznie to znaczy świadomie zakładamy różny
odbiór tej samej formy w zależności od pory dnia, pory roku ,a zatem zmieniającego
się jej najbliższego otoczenia
poszukujemy form które poprzez zastosowanie współczesnych materiałów nawiązują
interaktywny dialog z zastanym środowiskiem.